| திருநாவுக்கரசு சுவாமிகள் தேவாரம் |
| நான்காம் திருமுறை |
| 4.33 திருமறைக்காடு - திருநேரிசை |
இந்திர னோடு தேவர்
இருடிகள் ஏத்து கின்ற
சுந்தர மானார் போலுந்
துதிக்கலாஞ் சோதி போலுஞ்
சந்திர னோடுங் கங்கை
அரவையுஞ் சடையுள் வைத்து
மந்திர மானார் போலும்
மாமறைக் காட னாரே.
|
1 |
தேயன நாட ராகித்
தேவர்கள் தேவர் போலும்
பாயன நாட றுக்கும்
பத்தர்கள் பணிய வம்மின்
காயன நாடு கண்டங்
கதனுளார் காள கண்டர்
மாயன நாடர் போலும்
மாமறைக் காட னாரே.
|
2 |
அறுமையிவ் வுலகு தன்னை
யாமெனக் கருதி நின்று
வெறுமையின் மனைகள் வாழ்ந்து
வினைகளால் நலிவு ணாதே
சிறுமதி அரவு கொன்றை
திகழ்தரு சடையுள் வைத்து
மறுமையும் இம்மை யாவார்
மாமறைக் காட னாரே.
|
3 |
கால்கொடுத் திருகை யேற்றிக்
கழிநிரைத் திறைச்சி மேய்ந்து
தோல்படுத் துதிர நீராற்
சுவரெடுத் திரண்டு வாசல்
ஏல்வுடைத் தாவ மைத்தங்
கேழுசா லேகம் பண்ணி
மால்கொடுத் தாவி வைத்தார்
மாமறைக் காட னாரே.
|
4 |
விண்ணினார் விண்ணின் மிக்கார்
வேதங்கள் விரும்பி யோதப்
பண்ணினார் கின்ன ரங்கள்
பத்தர்கள் பாடி யாடக்
கண்ணினார் கண்ணி னுள்ளே
சோதியாய் நின்ற எந்தை
மண்ணினார் வலங்கொண் டேத்தும்
மாமறைக் காட னாரே.
|
5 |
அங்கையுள் அனலும் வைத்தார்
அறுவகைச் சமயம் வைத்தார்
தங்கையில் வீணை வைத்தார்
தம்மடி பரவ வைத்தார்
திங்களைக் கங்கை யோடு
திகழ்தரு சடையுள் வைத்தார்
மங்கையைப் பாகம் வைத்தார்
மாமறைக் காட னாரே.
|
6 |
கீதராய்க் கீதங் கேட்டுக்
கின்னரந் தன்னை வைத்தார்
வேதராய் வேத மோதி
விளங்கிய சோதி வைத்தார்
ஏதராய் நட்ட மாடி
இட்டமாய்க் கங்கை யோடு
மாதையோர் பாகம் வைத்தார்
மாமறைக் காட னாரே.
|
7 |
கனத்தினார் வலி யுடைய
கடிமதில் அரணம் மூன்றுஞ்
சினத்தினுட் சினமாய் நின்று
தீயெழச் செற்றார் போலுந்
தனத்தினைத் தவிர்ந்து நின்று
தம்மடி பரவு வார்க்கு
மனத்தினுள் மாசு தீர்ப்பார்
மாமறைக் காட னாரே.
|
8 |
தேசனைத் தேசன் றன்னைத்
தேவர்கள் போற்றி சைப்பார்
வாசனை செய்து நின்று
வைகலும் வணங்கு மின்கள்
காசினைக் கனலை என்றுங்
கருத்தினில் வைத்த வர்க்கு
மாசினைத் தீர்ப்பர் போலும்
மாமறைக் காட னாரே.
|
9 |
பிணியுடை யாக்கை தன்னைப்
பிறப்பறுத் துய்ய வேண்டிற்
பணியுடைத் தொழில்கள் பூண்டு
பத்தர்கள் பற்றி னாலே
துணிவுடை அரக்க னோடி
எடுத்தலுந் தோகை அஞ்ச
மணிமுடிப் பத்தி றுத்தார்
மாமறைக் காட னாரே.
|
10 |
| திருச்சிற்றம்பலம் |
| திருநாவுக்கரசு சுவாமிகள் தேவாரம் |
| நான்காம் திருமுறை |
| 4.34 திருமறைக்காடு - திருநேரிசை |
தேரையு மேல்க டாவித்
திண்ணமாத் தெளிந்து நோக்கி
யாரையு மேலு ணரா
ஆண்மையான் மிக்கான் தன்னைப்
பாரையும் விண்ணும் அஞ்சப்
பரந்த தோள் முடியடர்த்துக்
காரிகை அஞ்ச லென்பார்
கலிமறைக் காட னாரே.
|
1 |
முக்கிமுன் வெகுண்டெ டுத்த
முடியுடை அரக்கர்கோனை
நக்கிருந் தூன்றிச் சென்னி
நாண்மதி வைத்த எந்தை
அக்கர வாமை பூண்ட
அழகனார் கருத்தி னாலே
தெக்குநீர்த் திரைகள் மோதுந்
திருமறைக் காட னாரே.
|
2 |
மிகப்பெருத் துலாவ மிக்கா
னக்கொரு தேர்க டாவி
அகப்படுத் தென்று தானும்
ஆண்மையால் மிக்க ரக்கன்
உகைத்தெடுத் தான்ம லையை
ஊன்றலும் அவனை யாங்கே
நகைப்படுத் தருளி னானூர்
நான்மறைக் காடு தானே.
|
3 |
அந்தரந் தேர்க டாவி
யாரிவ னென்று சொல்லி
உந்தினான் மாம லையை
ஊன்றலும் ஒள்ள ரக்கன்
பந்தமாந் தலைகள் பத்தும்
வாய்கள்விட் டலறி வீழச்
சிந்தனை செய்து விட்டார்
திருமறைக் காட னாரே.
|
4 |
தடுக்கவுந் தாங்க வொண்ணாத்
தன்வலி யுடைய னாகிக்
கடுக்கவோர் தேர்க டாவிக்
கையிரு பதுக ளாலும்
எடுப்பன்நான் என்ன பண்ட
மென்றெடுத் தானை ஏங்க
அடுக்கவே வல்ல னூராம்
அணிமறைக் காடு தானே.
|
5 |
நாண்முடிக் கின்ற சீரான்
நடுங்கியே மீது போகான்
கோள்பிடித் தார்த்த கையான்
கொடியன்மா வலிய னென்று
நீண்முடிச் சடையர் சேரும்
நீளவரை யெடுக்க லுற்றான்
தோண்முடி நெரிய வைத்தார்
தொன்மறைக் காட னாரே.
|
6 |
பத்துவாய் இரட்டிக் கைக
ளுடையன்மா வலிய னென்று
பொத்திவாய் தீமை செயத
பொருவலி அரக்கர் கோனைக்
கத்திவாய் கதற அன்று
கால்வி லூன்றி யிட்டார்
முத்துவாய்த் திரைகள் மோதும்
முதுமறைக் காட னாரே.
|
7 |
பக்கமே விட்ட கையான்
பாங்கிலா மதிய னாகிப்
புக்கனன் மாம லைக்கீழ்ப்
போதுமா றறிய மாட்டான்
மிக்கமா மதிகள் கெட்டு
வீர்மும் இழந்த வாறே
நக்கன பூத மெல்லாம்
நான்மறைக் காட னாரே.
|
8 |
நாணஞ்சு கைய னாகி
நான்முடி பத்தி னோடு
பாணஞ்சு முன்னி ழந்த
பாங்கிலா மதிய னாகி
நீணஞ்சு தானு ணரா
நின்றெடுத் தானை அன்று
ஏணஞ்சு கைகள் செய்தார்
எழில்மறைக் காட னாரே.
|
9 |
கங்கைநீர் சடையுள் வைக்கக்
காண்டலும் மங்கை யூடத்
தென்கையான் தேர்க டாவிச்
சென்றெடுத் தான் மலையை
முன்கைமா நரம்பு வெட்டி
முன்னிருக் கிசைகள் பாட
அங்கைவாள் அருளி னானூர்
அணிமறைக் காடு தானே.
|
10 |
| திருச்சிற்றம்பலம் |
